Eξελίξεις:

→» ΦΟΡΟΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΥΣ ΜΕ ΣΠΙΤΙ Η ΑΜΑΞΙ →» ΣΤΑ ΣΚΑΡΙΑ Ο ΝΕΟΣ ΔΙΣΚΟΣ ΤΩΝ TOOL! →» ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΕΥΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΣΤΑ ΒΑΕ →» Ο ΝΕΟΣ ΜΟΥΡΙΝΙΟ

oikogeneia_xorafa

Σαν ασπρόμαυρη ταινία του ’60…

Print Friendly
         
Διαμάντω Μπουρνά από Διαμάντω Μπουρνά
18:03, 02 Σεπ 2011

Ίσως να μην υπάρχει πιο δύσκολη στιγμή για έναν γονιό από εκείνη που θα αναγκαστεί να κοιτάξει στα μάτια το παιδί του και να του πει: Δεν έχουμε λεφτά γι΄αυτό που ζητάς ή πρέπει να κόψουμε την τάδε δραστηριότητα, που τόσο αγαπάς. Κι όμως τα πράγματα ήρθαν έτσι σε αυτήν τη χώρα, που καθημερινά στα περισσότερα σπιτικά αυτή η φράση ακούγεται όλο και πιο συχνά. Η εικόνα είναι σαν να ξεπροβάλλει από ασπρόμαυρη ταινία του ελληνικού κινηματογράφου της δεκαετίας του ΄60.

Γονείς γεμάτοι ενοχές, τύψεις, χαμένη αυτοπεποίθηση και μια κρυφή αίσθηση αποτυχίας, παραδέχονται μπροστά στα παιδιά τους ότι είναι ανήμποροι να εκπληρώσουν τις επιθυμίες τους. Το όνειρο κάθε γονέα να δώσει στο παιδί του όσα περισσότερα μπορεί, γκρεμίζεται μπροστά του σαν τραπουλόχαρτα από ένα ελαφρύ καλοκαιρινό αεράκι.

Κάποτε η δική μας γενιά έβρισκε αστείες αυτές τις μελοδραματικές ταινίες και ακόμα περισσότερο δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε τι προκαλούσε τη συγκίνηση στους μεγαλύτερους. Ακούω σαν τώρα τα λόγια της γιαγιάς να λέει «αχ παιδάκι μου εμείς τα έχουμε ζήσει αυτά, τώρα εσείς είστε αλλιώς».

tokasΠέντε δεκαετίες μετά γυρνάμε πίσω στο ΄60. Μπορεί το φιλμ να μην είναι πια ασπρόμαυρο, αλλά τα πλάνα στη ζωή όλο και περισσότερων Ελλήνων είναι τελείως μαύρα. Και ξαναζούμε, αλλά στην πραγματικότητα πια, την ίδια σκηνή, εκείνη που ο γονιός  απολογείται για τις περικοπές που πρέπει να κάνει από το πρόγραμμα και τις ανάγκες του παιδιού του. Η αλήθεια είναι ότι προσπάθησε πολύ πριν φτάσει  σε αυτό το σημείο. Πρώτα έκοψε ότι θεωρούσε περιττό ή πολυτέλεια από τη δική του ζωή, στη συνέχεια έκοψε και το απαραίτητο, μείωσε τα οικογενειακά έξοδα όσο μπορούσε, αλλά ταυτόχρονα έβλεπε να μειώνονται ακόμα περισσότερο και τα έσοδα του. Οι μισθοί έπεφταν, κάποιες φορές κόβονταν και τελείως, οι δουλειές λιγόστευαν και οι λογαριασμοί έτρεχαν. Έκοψε λοιπόν από παντού μέχρι που δεν υπήρχε πια κάτι άλλο και τότε στράφηκε στο παιδί του για να του ζητήσει βοήθεια, να καταλάβει την κατάσταση και να δείξει κατανόηση.

Το ερώτημα βέβαια είναι πόσο εύκολα μπορούν τα παιδιά της hi–tech  γενιάς να ανταποκριθούν στο απεγνωσμένο κάλεσμα των γονιών τους και να προσαρμοστούν στα νέα οικονομικά δεδομένα;




Τα σχόλια είναι κλειστά.

Δείτε ακόμα...

ekkatharistiko

«Η ληστεία του αιώνα»… σε νούμερα - Παρασκευή, 14 Οκτωβρίου 2011

Papandreou_Samaras

Τα σοφά λόγια του… Τρύφωνα - Τετάρτη, 28 Σεπτεμβρίου 2011