Η Έλβα είναι ένα μικρό γραφικό νησάκι, που αντικρίζει κανείς από τις ακτές της Τοσκάνης. Ο Ναπολέων Βοναπάρτης εξορίστηκε εκεί μετά από την πρώτη του αναγκαστική παραίτηση το 1814, έμεινε 9 μήνες και 21 μέρες μέχρι την απόδραση του και κατά την περίοδο της… εξορίας, του δόθηκε το αξίωμα του αυτοκράτορα της νήσου, με προσωπική φρουρά 600 ανδρών.
Μέσα στους επόμενους αιώνες, εκθρονισμένοι ηγέτες, όπως ο Ναπολέων, συχνά είχαν την επιλογή της «βελούδινης» συνταξιοδότησης. Ακόμα και ο Γερμανός αυτοκράτορας Γουλιέλμος Β’, ο τελευταίος Κάιζερ που οδήγησε ολόκληρη την Ευρώπη στο αιματοκύλισμα του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου, είχε την επιλογή να περάσει τις υπόλοιπες μέρες της ζωής του σε ένα παλάτι της Ολλανδίας.
Το χρονοντούλαπο της ιστορίας για τους δικτάτορες της πιο πρόσφατης εποχής έκλεισε χαρίζοντας τους ένα πιο ζοφερό τέλος. Ο Σάχης του Ιράν ταξίδεψε ως πρόσφυγας σε έξι χώρες, πριν τελικά πεθάνει στην Αίγυπτο, 18 μήνες μετά την αποχώρηση του από την χώρα του. Ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς άφησε την τελευταία του πνοή σε φυλακή της Ολλανδίας. Ο Μανουέλ Νοριέγκα, ο δικτάτορας του Παναμά, βρίσκεται έγκλειστος σε φυλακή της Γαλλίας. Ο Σαντάμ Χουσείν καταδικάστηκε σε απαγχονισμό και η ποινή του εκτελέστηκε από Αμερικανούς στρατιώτες στο Ιράκ. Ο Τσαρλς Τέιλορ, ο διαβόητος δικτάτορας της Λιβερίας και ο Αγκούστο Πινοσέτ έγκλειστοι σε φυλακές, περιμένοντας τις καταδίκες τους. Ο Χόσνι Μουμπάρακ έγινε ο πρώτος Άραβας ηγέτης που οδηγήθηκε στη δικαιοσύνη μετά το κύμα των εξεγέρεσεων στον αραβικό κόσμο.
Οι σύγχρονοι δικτάτορες, δεν έχουν πλέον δρόμο διαφυγής. Αν χάσουν την εξουσία, η φυλακή είναι ο επόμενος σταθμός τους. Ο Μουαμάρ Καντάφι,αργά η γρήγορα,θα κληθεί να επιβεβαιώσει… ή να διαψεύσει τον κανόνα. Η επίσημη θέση του Λονδίνου και της Ουάσιγκτον είναι πως ο Λίβυος ηγέτης θα προσαχθεί στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για εγκλήματα κατά των συμπατριωτών του. Αξιωματούχοι ωστόσο στον Λευκό Οίκο και πολιτικοί σύμβουλοι της Ντάουνιγκ Στριτ αφήνουν μια ακόμα πόρτα ανοικτή για το μέλλον του επί 40 χρόνια ηγέτη της Λιβύης.
Σε άρθρο τους οι New York Times επικαλούμενοι πληροφορίες από αξιωματούχους του Λευκού Οίκου, υποστήριξαν πως το επιτελείο του Αμερικανού προέδρου αναζητά ήδη μια χώρα στην Αφρική, που θα είναι πρόθυμη να δεχθεί τον Συνταγματάρχη Καντάφι αν καταφέρουν να τον πείσουν ή να τον υποχρεώσουν να εγκαταλείψει τη Λιβύη. Ο πρόεδρος της Ουγκάντας ήταν ο πρώτος που δήλωσε επίσημα πως η χώρα του εθελοντικά δέχεται να προσφέρει φιλοξενία στον Καντάφι. Η λίστα με πιθανούς προορισμούς είναι μεγάλη: Τσαντ, Μάλι, Νίγηρας, Ερυθραία, Σουδάν, Σαουδική Αραβία, Λευκορωσία…
Σε πολλές από αυτές το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης δεν μπορεί να απλώσει το «χέρι του νόμου» για να συλλάβει τον Καντάφι ή να υποχρεώσει τις αρχές να τον παραδώσουν, καθώς δεν έχουν υπογράψει την συνθήκη για την συμμετοχή τους και την αναγνώριση του διεθνούς οργανισμού. Από ηθικής άποψης, πολλοί υποστηρίζουν πως ο Καντάφι αξίζει την ίδια μοίρα με τον Σαντάμ Χουσείν. Η.Π.Α. και Βρετανία ωστόσο θέλουν να τελειώσουν όσο γίνεται πιο γρήγορα τον άκαρπο και δαπανηρό πόλεμο στη Λιβύη. Και αν δεν είναι αποφασισμένες να τον εξοντώσουν, τότε ίσως δεν έχουν άλλη επιλογή από το να τον εξαγοράσουν. Προσφέροντας του μια ασφαλή διέξοδο σε μια άλλη χώρα, μακριά από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο. Ένα μικρό τίμημα για να προσφέρουν την ειρήνη σε έναν ολόκληρο λαό.
