Άραγε ο Αδόλφος Χίτλερ θα δικαζόταν αν ο κόκκινος στρατός είχε καταφέρει να τον συλλάβει πριν ο ΄΄Φύρερ΄΄ προλάβει να αφαιρέσει την ζωή του;
Ο Σαντάμ Χουσείν θα δικαζόταν αν οι Ιρακινοί είχαν προλάβει να τον εντοπίσουν πριν τους αμερικανούς;
Ο αρχηγός της Αλ Κάιντα, ο Οσάμα Μπιν Λάντεν θα είχε προσαχθεί σε δίκη αν οι Πακιστανοί τoν συλλάμβαναν πριν την επιχείρηση εκτέλεσης του από τις επίλεκτες αμερικανικές δυνάμεις;
Η πρόσφατη ιστορία βρίθει από σενάρια, υποθέσεις και εικασίες. Η εναλλακτική όμως τροπή των γεγονότων θα μπορούσε να είχε αλλάξει ριζικά το πολιτικό μέλλον κρατών και των λαών τους.
Πολλοί άνθρωποι σε όλο τον κόσμο και οι περισσότεροι που ζουν στην Λιβύη, το σημερινό πρωινό θα αισθάνονται δικαιωμένοι που ο δικτάτορας της χώρας αν και χωρίς καμιά εξουσία και έλεγχο στις ζωές τους εδώ και μήνες, έπεσε νεκρός. Και το μόνο που δεν τους ενδιαφέρει είναι σίγουρο ο τρόπος του θανάτου του.
Πολλοί ωστόσο είναι και εκείνοι που αναρωτιούνται αν μέσα στους επόμενους μήνες αυτή η αίσθηση θα εξαφανιστεί και αν τελικά το τέλος του καθεστώτος θα έπρεπε να σηματοδοτηθεί με έναν διαφορετικό τρόπο.
Εκτέλεση με συνοπτικές διαδικασίες από ένα εξαγριωμένο όχλο ίσως δεν αποτελεί τον πιο ενδεδειγμένο τρόπο για να την γέννηση ενός νεοσύστατου πλέον έθνους που αναζητά μια νέα ταυτότητα στο παγκόσμιο στερέωμα.
Πριν από δυο χρόνια η εικόνα του Καντάφι ήταν αυτή ενός πανίσχυρου ηγέτη, ενός εκκεντρικού δικτάτορα που μαύριζε το δέρμα του κάνοντας σολάριουμ που προσπαθούσε να ξεγελάσει τον χρόνο με ενέσεις μπότοξ και τα μαλλιά του θύμιζαν περισσότερο σταρ του Χόλυγουντ παρά ενός άραβα ηγέτη με αντιαμερικανική πολιτική. Παράλληλα ένας άνθρωπος με πυγμή, με επιχειρήματα, με εμφανή ευφυΐα και απαράμιλλη γοητεία.
Οι επικριτές του υποστήριζαν πως η συμπεριφορά του και η εικόνα του ήταν μέρος της στρατηγικής του να ξεγελάσει την Δύση. Πίσω από το λαμπερό και αινιγματικό του χαμόγελο, από την συνήθεια του να ζει σε τέντα βεδουίνων ο Καντάφι έκρυβε επισταμένα τον χαρακτήρα ενός σαδιστή, ενός εγκληματία χωρίς συνείδηση.
Οι εικόνες που έκαναν τον γύρο του κόσμου πριν από ένα 24ωρο περιγράφουν έναν διαφορετικό άνθρωπο. Έναν αξιολύπητο ηλικιωμένο άνθρωπο που ζητούσε έλεος για την ζωή του.
Ίσως τελικά θα έπρεπε να προσαχθεί σε δίκη. Σε μια διαδικασία που οι συμπατριώτες του που έζησαν την σκληρή καταπίεση του καθεστώτος θα είχαν την ευκαιρία να δουν επιτέλους τον ΄΄Βασιλιά γυμνό΄΄, ευάλωτο και ανθρώπινο και όχι αιμόφυρτο να παρακαλά για την ζωή του. Πρακτικές που άλλωστε οι Λίβυοι βίωναν για χρόνια και εξεγέρθηκαν για να μην δουν ποτέ ξανά.
Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΣΤΗ ΛΙΒΥΗ
Ο θάνατος του Καντάφι έχει συμβολική σημασία για τους εξεγερθέντες όμως η πτώση της Σύρτης έχει ακόμα μεγαλύτερη σπουδαιότητα για το μέλλον της Λιβύης. Με το τελευταίο προπύργιο του καθεστώτος νικημένο, το Εθνικό Μεταβατικό Συμβούλιο μπορεί πλέον να προχωρήσει στην σύσταση μεταβατικής κυβέρνησης. Πρέπει όμως να βρει μια λύση με τις εκατοντάδες ένοπλες ομάδες που έχουν εξαπλωθεί σε όλη την χώρα και ζητούν σημαντικό ρόλο στην νέα κυβέρνηση.
Ένοπλες ομάδες από φυλές που διαχωρίζονται όχι μόνο γεωγραφικά αλλά ανάμεσα τους υπάρχουν ισλαμιστές και κοσμικοί, Βέρβεροι και Άραβες.Η νέα εικόνα της Λιβύης είναι προς το παρόν αβέβαιη αλλά αυτό που είναι ξεκάθαρο είναι πως το Εθνικό Μεταβατικό Συμβούλιο δεν μπορεί από την μια μέρα στην άλλη απλά να αναλάβει τον έλεγχο και την εξουσία που άφησε ο συνταγματάρχης Μουαμάρ Καντάφι.
